بازی هفته: آواتار: مرزهای پاندورا و غوطه ور شدن واقعی در دنیای بازی

بازی هفته ما Avatar: Frontiers of Pandora است. این یک بازی است که من خیلی بیشتر از آنچه انتظار داشتم لذت بردم. اما همچنین عمیقاً آگاه هستم که من واقعاً مخاطب هدف نیستم. جیمز کامرون این دنیای فانتزی صمیمانه را خلق کرد که مردم واقعاً آن را دوست دارند – من یکی از آن افراد نیستم.

با این حال، در تمام مدت احساس می کردم که در زمین مقدس قدم می گذارم. یادم می‌آید که وقتی اولین آواتار منتشر شد، مقاله‌ای را خواندم که نشان می‌داد پس از خروج فیلم از سینما، بسیاری از مردم چقدر افسرده بودند. آنها محروم بودند زیرا می خواستند برای همیشه در این دنیا باشند. آنها فیلم «آواتار» را آنقدر دوست نداشتند که مکان «پاندورا» را دوست داشتند: پوشش گیاهی آن، حس حیات وحش دست نخورده، ترکیبی از جنگل و دریای عمیق.

این باعث شد تا کمی در مورد سه بعدی فکر کنم، جنون که اولین آواتار قطعا درگیر آن بود. من به سینما رفتم، فیلم را دیدم و عینک و آن همه جاز را زدم، اما یک بازی مانند Frontiers of Pandora، تا آنجا که من می دانم، به صورت سه بعدی ارائه نشده است، اما هنوز هم یک تجربه بسیار سه بعدی است. هرکسی که عاشق پاندورا باشد می تواند همین الان از داخل آن بالا برود. شما می توانید مسیرهایی را دنبال کنید که شما را به اعماق جهان، عمیق تر به صفحه نمایش می برد. شما می توانید به تمام گوشه هایی نگاه کنید که در آنها هیچ اتفاقی نمی افتد. شما فقط می توانید بودن در پاندورا این باید برای هواداران واقعی فوق العاده باشد.