نقد و بررسی فیلم «جاسوسی که به من شلیک کرد».

باید بازی های بیشتری وجود داشته باشد که بتوانید به عنوان جاسوس در آنها بازی کنید، به خصوص به لطف گزینه های مبارزه، مکان های عالی و عناصر حل پازل که می توان از آنها استفاده کرد. اما وقتی به کتابخانه بازی موجود نگاه می‌کنید، متوجه می‌شوید که بازی‌های جاسوسی زیادی وجود ندارد. به خصوص در دوران مدرن سام فیشر توسط گروه انشعابی سلبریتی به ذهن می رسد، در حالی که بازی های جیمز باند قرار بود پول در بیاورند، اما جدا از GoldenEye، همه آنها شکست خوردند.

بنابراین «جاسوسی که به من شلیک کرد» فقط یک تقلید نیست چشم طلایی 007 اما تقلید از کل جهان جاسوسی. کار می کند؟

این که آیا شما به تقلید یا تقلب علاقه دارید، لذت شما را از داستان و نوشتن این بازی تعیین می کند. دنیای جیمز باند را می گیرد و در حالی که شما نقش مامور 7 را بازی می کنید که برای آژانس M169 کار می کند، آن را تغییر می دهد. این شما را به یک سفر جاسوسی در سراسر جهان به مکان های مختلف می برد، اما امیدوار نباشید زیرا این بیشتر یک FPS یکپارچهسازی با سیستمعامل است و دیگر دوست قدیمی Ray Tracing را در بازی مانند این نخواهید دید. با این حال، حداقل در ابتدا عنصر تقلید را خیلی دوست داشتم. اما خیلی زود شوخی ها از بین رفت.

گیم پلی بازی دقیقاً همان چیزی است که از یک FPS قدیمی یکپارچهسازی با سیستمعامل انتظار دارید. آنها خود را به یک تپانچه مسلح می کنند و راهی مأموریت می شوند تا به جایی برسند. شما از طریق راهروها و درهای قفل شده ای که باید باز شوند حرکت می کنید. دشمنان یا در اتاقی منتظر خواهند بود تا آنها را بکشید یا دسته دسته به سمت شما پرواز می کنند و شما را رها می کنند تا آنها را بیرون بیاورید. در چند سطح اول، دشمنان حتی به سلاح مسلح هم نیستند. فقط بطری های شراب و سایر سلاح های غوغا. اما به زودی آنها شروع به تیراندازی به شما از طریق سطوح.

نه تنها می توانید با تپانچه خود شلیک کنید، بلکه می توانید به سمت دشمنان خود نیز چاقو پرتاب کنید. همانطور که پیشرفت می کنید، سلاح های دیگری نیز برای کمک به شما در ماموریت پیدا خواهید کرد، از جمله نارنجک، تفنگ ساچمه ای و تفنگ. شما می توانید سلامتی پراکنده در سطوح و همچنین مهمات بسیار مهم برای سلاح های خود را جمع آوری کنید. با این حال، با توجه به عرضه محدود، The Spy Who Shot Me هرگز به سختی سایر بازی‌های FPS نیست و من هرگز نگران تمام شدن مهمات نبودم.

جاسوسی که به من شلیک کرد تا حد زیادی یک امر راهرو محور است. خیلی خطی چند لحظه در بازی وجود دارد که شما یک تایمر دارید یا باید چند چیز را برای باز کردن یک در جمع کنید، اما در کل یک FPS ساده است. یک بخش قایق تندرو و مقداری اسکی برای شکستن تیراندازی وجود دارد، اما در کل همه چیز بسیار آسان است.

با این حال، کمبود ایست های بازرسی وجود دارد، و اگر بمیرید ممکن است مجبور شوید کمی عقب نشینی کنید. علاوه بر این، گیم پلی بازی به نظر روان نمی رسد، و بازی کردن بیش از پانزده دقیقه در یک زمان باعث شد کمی احساس بیماری کنم. شاید این جنبش بود. یا تصاویر قدیمی مدرسه.

از نظر بصری، The Spy Who Shot Me بسیار شبیه به GoldenEye 007 است، از طراحی شخصیت تا طراحی سطح. با این حال، او کمی جذابیت ندارد، شاید به این دلیل که خودش را خیلی جدی نمی گیرد. و در حالی که منوها خوب هستند، دکمه مکثی برای کمک در شرایط اضطراری وجود ندارد. خوب، وجود دارد، اما این عمل را متوقف نمی کند. با این حال، انتظار داشته باشید که صدای مناسبی با خطوط جذاب داشته باشید.

“جاسوسی که به من شلیک کرد” نظرات را متفاوت خواهد کرد. با توجه به قیمت، فکر می کنم ارزش این را دارد که ریسک کنید، به خصوص اگر عاشق ماجراهای FPS قدیمی هستید. از این نظر، بسیار سرگرم کننده و ادای احترامی شایسته به این ژانر است. اما اگر به دنبال دنباله ای برای GoldenEye هستید، ممکن است ناامید شوید. جاسوسی که به من شلیک کرد خوب است، اما به نظر خیلی جلا و جلا نمی رسد و از نظر طنز به آن نقطه ای که من دنبالش بودم نرسید. من همچنین متوجه شدم که ساختار بازی و ماموریت کمی خیلی قدیمی است. در واقع، گاهی اوقات خسته کننده می شد.

باز هم، بازی‌های جاسوسی زیادی وجود ندارد، بنابراین The Spy Who Shot Me برای افزودن یک گزینه جدید به کتابخانه، شایسته تشویق است.